Bijzonder hoe ze bij Anneriet zijn ingesteld op de non-verbale communicatie
"Ik laat mijn zoon daar met een gerust hart achter."Bij binnenkomst, thuis in de woonkamer, zie je al snel Sverre. Liggend in een groot bed heeft hij hier zijn eigen plek. Terwijl hij speelt houdt zijn moeder hem goed in de gaten. “Onbewust hoor ik of het goed met hem gaat of niet. Dat heb ik zelf niet eens door. Het is voor mij heel lastig om de zorg voor Sverre aan anderen over te dragen. Om dat los te laten…. Ik voel me het beste als ik bij hem in de buurt ben.” Toch gaat hij twee dagen in de week naar orthopedagogisch centrum Anneriet in Doetinchem.
“Bij de geboorte merkten we al snel dat het niet goed was met Sverre. Hij bleek een energiestofwisselingsziekte te hebben. Hierdoor zijn zijn hersens en is zijn motoriek aangetast. Hij heeft slappere spieren waardoor hij niet kan zitten en lopen. Ook kan hij niet praten of zelf eten want kauwen en slikken is ingewikkeld. Zijn maag en darmen werken langzamer. Toen hij 3 jaar werd gingen we in de omgeving onderzoeken waar hij naar toe zou kunnen. Ik belde naar Anneriet in Doetinchem en vroeg of we daar mochten komen kijken. Dat mocht zeker! Toen we daar binnenkwamen vroegen de medewerkers direct: ‘Mag hij met ons mee? En heeft hij nog wat nodig?’ Jeetje ik hoefde niets uit te leggen, ze snapten het! Hij was daar meteen welkom. Dat was heel erg leuk.” Inmiddels, ruim zeven jaar verder, gaat Sverre nog steeds naar Anneriet.
Goed kijken en observeren
"Bijzonder is hoe ze bij Anneriet ingesteld zijn op ‘non-verbale kinderen’. Ze kunnen ontzettend goed observeren en kijken. Aan de blikken, handjes, voetjes, houding zien ze hoe een kind zich voelt. Daar wordt ook heel goed op ingespeeld. Als Sverre na zo’n dag thuiskomt gaat hij gewoon verder met spelen. Hij is dan niet uitgeput. Hij slaapt en speelt bij Anneriet wanneer hij wil. Ze kunnen dat heel goed doseren. Ze verzinnen allerlei leuke dingen die ze met de kinderen doen. Zoals verven, zwemmen, zingen, koken, wandelen of werken met een tablet. Hierbij is veel aandacht voor het ‘voelen’. En met de fysio heeft hij altijd dikke lol. Het is heel erg leuk om dit te zien en terug te horen. Elke dag krijg ik een verslagje en dat is heel waardevol. Ook van degene die muziek geeft of iets met de computer heeft gedaan. Maar ook hoor ik vaak mondeling hoe het die dag is gegaan als ik Sverre zelf ophaal."
Elk kind als individuutje
"De toekomst is voor ons erg onzeker. Elk virus kan Sverre, bij wijze van spreken, fataal zijn. En dat maakt het voor mijzelf ook heel zwaar en stressvol. Het is heel fijn dat hij dichtbij huis naar Anneriet kan. We brengen hem altijd zelf en soms halen wij hem op of komt hij met de taxi naar huis. Hij vindt het erg fijn bij Anneriet. De liefde en de warmte waarmee ze hun werk doen is heel bijzonder. Ze zien de kinderen echt als individuutjes. Ik laat mijn zoon daar met een gerust hart achter. Ik weet dat we gebeld worden als er wat aan de hand is."