Column van Janine Berger, gedragswetenschapper

Jos

Elke donderdag als ik de keuken binnenkom, hebben Jos en ik hetzelfde gesprek. Hij zit aan zijn ontbijt, ik zet koffie. Terwijl de koffie loopt vertelt Jos mij dat hij nog maar één dag hoeft te werken. Ik zucht diep en zeg zogenaamd verontwaardigd: "Ja, wrijf het er maar weer in Jos. Ik moet nog twee dagen werken!" Hij schatert van het lachen. "Jij hebt het beter geregeld dan ik Jos. Wil je ook koffie?" "Ja."

Tevreden drinken we onze koffie. De dag is begonnen. Jos is een charmeur. Hij kan je aankijken met een twinkeling in zijn ogen, het hoofd een beetje scheef, een grijns op zijn gezicht. Altijd een mooi overhemd aan met prints en kleuren.

Zelden maak ik iemand mee die met zo weinig woorden zo communicatief is. Jos heeft gewoon 10 manieren om hetzelfde woord te gebruiken. Zijn "ja" kan stralend zijn van enthousiasme, streng als hij echt iets wil, kortaf als hij chagrijnig is. "Bah" met een wegwerpgebaar is ook meer dan duidelijk. Zit hij rechtop of in elkaar gedoken, z'n hand onder zijn hoofd? Praat hij hard of zacht? Alles helpt mee om te snappen wat hij bedoelt. Als hij blij is je te zien, pakt hij je hand en brengt die naar zijn wang.

Woorden zijn niet altijd nodig, een goed gesprek is niet altijd lang. Samen koffie drinken is genoeg.