Verhalen van cliënten, hun verwanten, vrijwilligers en medewerkers
-
Liefde voor paarden en mensen met beperking komen hier samen
Zes paarden stappen doodgemoedereerd door de binnenbak van Manege Pothoven in Beemte Broekland. Op hun rug? Zes vrolijk kijkende cliënten van Zozijn. Het wekelijkse uurtje in de manege is mogelijk dankzij de inzet van vrijwilligers. Eén van hen is Joke Pelgrim. Met haar ene hand houdt ze de teugels van het paard vast, terwijl ze ondertussen nauwlettend Semra in de gaten houdt.
-
Een werkdag van gezinshuisouders Frans en Wilma
Acht jaar geleden gingen verpleegkundige Frans en zijn vrouw Wilma als zelfstandig ondernemers van start met een gezinshuis in een Achterhoeks dorp. Het doel: een veilige thuissituatie creëren voor kinderen met een verstandelijke beperking die niet langer bij hun ouders kunnen wonen.
-
Danique en John doen zelf hun taken na een cursus van de Zozijn school
Danique werkt in een kantine. Er komen nieuwe werktaken bij en dat vindt ze lastig, "Daar word ik ‘hieperdepiep’ van in mijn hoofd." John wilde winkelmedewerker worden en ''Dat is me gelukt!"
-
Sjoerd doet van alles bij de Brasserie
Sjoerd werkt in een bakkerij en sinds kort ook nog in de keuken van De Brasserie, waar mensen komen eten en drinken. Voor het werk in de bakkerij moet hij een eindje reizen. Hij wilde graag ook een paar dagen per week dichter bij huis werken, en het liefst in de horeca.
-
Emiel repareert fietsen
Emiel heeft op verschillende plekken bij Zozijn gewerkt. Zo ontdekte dat hij graag zijn handen gebruikt. Alweer 12 jaar geleden bracht zijn vorige jobcoach hem in contact met de fietsenwinkel.
-
Wat hoor ik daar, wat is dat voor geluid?
Muziektherapeut Gerda zingt de eerste noot. Meteen verschijnt een grote glimlach op het gezicht van Maaike. Ze geniet op het dagcentrum van de muziek.
-
Ik zie ik zie...wat jij niet ziet
"Vanaf de geboorte van Bram zag ik al iets aan hem. Net als bij het spelletje ‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’, alleen kon ik het niet goed benoemen. Ieder kind is bijzonder en uniek. Gelukkig maar! Toch bleef ik twijfelen toen ook zijn peuterleidster vond dat Bram anders was in zijn doen en laten."