Een trainer over haar baan met gouden randje

Reiger

Als mensen vragen naar mijn baan zeg ik altijd dat het de leukste baan is die ik ooit heb gehad! Sinds een flink aantal jaren werk ik als trainer bij de Zozijn School. Ik geef cursussen aan cliënten van Zozijn en soms ook daarbuiten. Dat kunnen allerlei cursussen zijn: van een I-padcursus tot een cursus Opkomen voor jezelf.

Het is een baan waarin ik veel, echt, contact heb met de cursisten en binnen een doelgroep die ontzettend divers en uitdagend is. Waarbij cursisten gemotiveerd zijn om iets te leren. Waar ik veel ruimte heb, om datgene te doen waarvan ik denk dat het goed is en waarin niet alleen de cursist leert maar ik ook kan leren.

Sinds enige tijd ben ik op pad met een cursist die graag wil leren hoe hij een boodschap kan doen in de supermarkt in een dorp verderop. Het lijkt een simpele vraag, maar het blijkt in de praktijk toch wat complexer te zijn. Cursist is (nog) niet verkeersveilig. Hij wil leren rijden op een scootmobiel en de route leren. Daarnaast is het rijden in de supermarkt ook nog wel een uitdaging met een scootmobiel en zijn er bovendien nog wat leervragen in de supermarkt. De ergotherapeut neemt het aanleren van de scootmobiel op zich. Ik stort me op de overige vragen.

Afgelopen week reden we de route. Een deel van de route ligt in een mooi natuurgebied. Ik wijs naar een landende reiger. Hierop remt de cursist en neemt hij de tijd om te kijken naar deze mooie vogel. Hij geniet zichtbaar. Ik realiseer me dat dit een bijzonder moment is. Nu hij zichzelf verplaatst, bepaalt hij wat hij wil zien en hoe lang hij ervoor blijft staan, waar hij eerst volledig afhankelijk was  van anderen om zich te verplaatsen. Een taxibus stopt immers niet voor een landende reiger. Dit samen te mogen beleven geeft aan mijn baan en dag een gouden randje!

Judith Sprik, trainer van de Zozijn School